Eski Türkçede ayakkabı ne demek? Osmanlı döneminde ayakkabılar; yapıldığı malzemeye, şekline ve kullanım amacına göre farklı isimler alırdı. Başmak, Çapula, Bot, Çedik, Edik, Fotin, Galoş, Mest, Kalçın, Kundura, Merkub, Nalın, Sandal, Terlik, Tomak ve Yemeni başlıca ayakkabı çeşitleridir. Ayakkabının diğer adı nedir? Başmak, cimcime, chapula, çizme, yarım çizme, çedik, çedik pabuç, edik, fotin, galosh, mest, kalçın, kundura, merkub, nalın, sandalet, terlik, tomak, yemeni başlıca ayakkabı çeşitleriydi. Genellikle yumuşak deriden yapılmış, alçak topuklu veya topuksuz, rahat ayakkabılar tercih ediliyordu. Eski ayakkabıya ne denir? “Başmak”, “cicime”, “çapula”, “bot”, “yarım bot”, “çedik”, “ayakkabı”, “edik”, “fotin”, “galoş”, “mest”, “kalçın”, “kundura”, “merkub”, “nalın”, “sandal”, “terlik”,…
Yorum Bırak